Carmen XVI
Pedicabo ego vos
Pedicabo ego vos et irrumabo,
Aureli pathice et cinaede Furi,
qui me ex versiculis meis putastis,
quod sunt molliculi, parum pudicum.
Nam castum esse decet pium poetam
ipsum, versiculos nihil necesse est;
qui tum denique habent salem ac leporem,
si sunt molliculi ac parum pudici,
et quod pruriat incitare possunt,
non dico pueris, sed his pilosis
qui duros nequeunt movere lumbos.
Vos, quod milia multa basiorum
legistis, male me marem putatis?
Pedicabo ego vos et irrumabo.
Ik pak jullie
Ik pak jullie langs achteren en langs voor,
Aurelius, flikker, en Furius, nicht.
Daar enkele van mijn versjes wat luchtig
zouden zijn, achten jullie me los van zeden.
Nou ja, onbesproken weze de vrome
dichter, maar verwacht zulks niet van mijn versjes.
Alleen zijn die pas snedig en grappig,
als ze wat luchtig en los van zeden zijn
en in staat je de kriebels te bezorgen,
niet bij jongelui, maar bij die ouwe venten,
in wier stijve leden niet langer schot zit.
Denken jullie, die over vele duizenden kussen
lazen, dat ik mijn mannetje niet kan staan?
Ik pak jullie langs achteren en langs voor.